Home น้ำท่วมสกลนคร นักศึกษาสกลนคร "สุดปวดใจ" หลังพบ เรือปภ.เก็บไว้ในโกดัง!

วันอังคารที่ 1 สิงหาคม พ.ศ. 2560

นักศึกษาสกลนคร "สุดปวดใจ" หลังพบ เรือปภ.เก็บไว้ในโกดัง!

ผู้เขียน Unknown วันที่เผยแพร่ สิงหาคม 01, 2560

Boontawee Chaumuangsaen

ขอฝากสารนี้ไปถึงผู้ที่มีส่วนเกี่ยวข้องนะครับประชาชนลำบากมากแถบลุ่มหนองหารและส่วนที่เป็นเกาะในหนองหาร
เรื่องเริ่มต้นที่ว่าผมออกเดินทางไปพร้อมกับกำลังทหารที่จะเข้าไปช่วยเหลือผู้ประสบภัยตอนได้รับแจ้งบอกว่าน้ำลึกประมาณ1.50เมตร แต่ได้รับแจ้งอีกทีตอนเดินทางออกมาแล้วว่าบางจุดน้ำลึกมากกว่า10เมตร ดังนั้นเพื่อความปลอดภัยของทีมจึงจำเป็นต้องมีเสื้อชูชีพ พอดีขับผ่าน ศูนย์ป้องกันและบรรเทาสาธารณภัยเขต 7 สกลนคร และทำการเข้าไปขอยืมเสื้อชูชีพจำนวน10ตัว

เรื่องเริ่มเกิดคือตอนที่เข้าไปผมได้เห็นว่า มีอุปกรณ์และเครื่องจักร รถทุกประเภทเยอะมากเป็น100คัน และสิ่งที่ทำให้ผมตกใจและได้บันทึกภาพไว้คือเมื่อเปิดโกดังเก็บของ ศูนย์ป้องกันและบรรเทาสาธารณภัยเขต 7 สกลนคร ออกผลคือมีเรือด้วยจำนวนหนึ่งซึ่งเยอะพอสมควรและอย่างดีๆกว่าของที่พี่ๆทหารใช้ในการช่วยเหลือชาวบ้านอยู่มาก

ผมเลยแปลกใจทำไมไม่นำออกมาช่วยเหลือประชาชนทั้งที่ประชาชน ริมแถบลุ่มหนองหารน้ำลึกและลำบากมาก ผมไม่ได้ติดใจเรื่องที่มีรถจำนวนมากนะครับเพราะ รถของกองทัพที่นำมาช่วยก็พอต่อความต้องการ แต่ผมไม่เข้าใจเรื่องเรือในโกดังครับ เราจะเก็บไว้ใช้ตอนไหนครับภัยแล้งหรือ?! อันนี้ที่ผมสงสัยมากเพราะศูนย์ป้องกันและบรรเทาสาธารณภัยเขต 7 สกลนคร ห่างจากจุดน้ำท่วมไม่ถึง500เมตร ผมได้แต่มองหน้าพี่ทหาร

พอได้เสื้อชูชีพมาแล้วก็ได้ทำการเดินทางต่อ ไปยังหมู่บ้านแรก (ขออภัยผมจำชื่อหมู่บ้านทั้งหมดไม่ได้แต่หนึ่งในนั้นคือ บ้านดอนเหล่าทัพ) สุดจากถนนที่รถมาได้ก็ได้นำเรือที่พี่ทหารมีลงมาจากรถ เรือที่พี่ๆทหารใช้ในการช่วยเหลือประชาชนนั้นนั่งเพียง4คนยังจะจมเลยครับ นี่ยังไม่ได้ใส่อาหารและน้ำดื่มที่หนักกว่าคน4คนมาก ยังดีที่มีเรือพี่ๆ ที่มาจากอุดรธานีมาช่วยเลยขอใช้เพราะเรามาในภารกิจเดียวกันคือช่วยพี่น้องประชาชน เรือที่ผมใช้นั่งเข้าทำการแจกของให้พี่น้องผู้ประสบภัยคือ (ศอด 29-66 ศูนย์ ปภ.เขต14อุดรธานีดังภาพครับ) นี่ยิ่งตอกย้ำความสงสัยผมเข้าไปอีก เราน้ำท่วมที่นี่สกลนคร ทีมที่อุดรธานีมาช่วยนี่คือน้ำใจของคนไทยครับ แต่เรือเราละ!?ทำไมเก็บในโกดังครับ เราจะรออีกนานเท่าไหร่กันครับถึงจะเอาออกมาใช้งานครับ okรับได้ยังไงก็มาช่วยชาวบ้านอย่าพึ่งสนใจเรื่องอื่นผมบันทึกภาพแล้วก็เดินทางกัน พอเข้าไปหมู่บ้านแรกน้ำไม่ลึกมากอยู่ในช่วง1.50-3.00เมตร พอไปถึง ผมเจอกับคำถามแรกที่ผมได้รับจากชาวบ้านคือ (หนูเป็นนักข่าวไหม ช่วยป้าๆหน่อยลำบากมากติดต่อขอเรือไปแล้วหลายรอบแต่ไม่มีคำตอบหรือผลตอบรับไดๆ) #ตรงนี้ที่ผมเจ็บมาก ทำไมกันครับพี่น้องลำบากขอเรือไปใช้งาน ใช่ว่าอาจติดเหตุการหลายๆที่พร้อมกันกำลังพลอาจไม่พอต่อความช่วยเหลือ แต่ก็นะครับเรือผมว่านำออกมาให้พี่ๆทหารใช้ก็ได้ยังไงก็ภารกิจเดียวกัน

อุดรธานียังนำเรือมาช่วยเราเลย เรือเราเองทำไมไม่นำออกมาช่วย ดูจากภาพได้เลยเรือพี่ๆทหารใช่ที่มีกัน แค่4คนจะจมอย่างเดียวเข้าไปถึงหมู่บ้านชาวบ้านอยากออกมาด้วยเราก็ช่วยไม่ได้เพราะเรือเราไม่พอ เรือพี่ๆทหารครับตามภาพเลย เครื่องติดบ้างดับบ้างสุดท้ายพายเอามันลำบากครับ หมู่บ้านแรกไม่เท่าไหร่ไม่ถึงกิโลเมตรแต่หมู่บ้านสองและสามหลักกิโลเมตรนะครับหากพายไป2ชม.จะไปถึงไหมครับ มันทำให้ผมเห็นถึงหลายๆอย่างที่ไม่ตรงกับการที่เราขอให้คนอื่นมาช่วยแต่เรายังช่วยเหลือตัวเองยังไม่เพียงพอ ทั้ง3หมู่บ้านต่างบอกผมเป็นเสียงเดียวกันว่าได้ทำเรื่องขอไปหลายรอบแล้ว ผมคนเดียวเปลี่ยนโลกไม่ได้ครับหากแต่ทุกคนไม่ร่วมมือกันผมทำได้เพียงเป็นผมส่งสารต่อ ได้แต่หวังครับเช่นเดียวกับประชาชนที่ติดอยู่ข้างในครับ ในเมืองมีรถวิ่งได้เรือวิ่งได้แต่พี่น้องที่อยู่ในแถบลุ่มน้ำต้องใช้เรืออย่างเดียวนะครับและในแต่หมู่บ้านมีเรือเพียงลำเดียวผมอยากฝากจริงๆครับทั้ง3หมู่บ้านมีเด็กและคนแก่จำนวนมาก ผมเป็นเพียงผู้มาอาศัยจังหวัดนี้เพื่อศึกษาต่อไม่มีความรู้ในทางการเมืองหรือทางการจัดการอุปกรณ์ของภาครัฐหรือหน่วยงานครับ ว่าวางไว้อย่างไร เพียงแต่ผมสงสารชาวบ้านที่เขาต้องทนกันในสภาพแบบนี้

#หากผมพิมพ์หรือเข้าใจผิดว่าศปภ.ทำงานอะไรส่วนไหนหรือคนละส่วนกับที่ต้องใช้อุปกรณ์ก็ขออภัยนะครับ ต้องการสือถึงความลำบากของพี่น้องประชาชน