ลงฑัณฑ์ที่เรือนจำ วังทวีวัฒนา (ตอนที่ 4) ตอน โทษตระพุ่นหญ้าช้าง พ.ศ.2560

การลงฑัณฑ์ที่เรือนจำ วังทวีวัฒนาก็เหมือน มหันตโทษให้ไปเป็น ตระพุ่นหญ้าช้าง สมัยโบราณ

โทษ ตระพุ่นหญ้าช้าง เป็นการกำหนดโทษสถานหนัก รองจากฟันคอริบเรือน   โดยเป็นโทษ ริบราชบาตรแล้วให้ไปเป็นตระพุ่นหญ้าช้าง*

พิจารณาลักษณะโทษ ของอาญา ตระพุ่นหญ้าช้าง ดังนี้

หัวเมืองชั้นโทอยู่ห่างไกลจากราชธานี จึงต้องมีการจัดระบบการปกครองเพื่อควบคุมความสัมพันธ์ระหว่างราชธานีกับหัวเมืองชั้นโท เพื่อให้มีการปกครองครองที่สอดคล้องกับราชธานีและป้องกันมิให้เจ้าเมืองปกครองตามอำเภอใจหรือคิดเป็นกบฏต่อราชธานี โดยมีกฎหมายที่สำคัญดังนี้

1.กฎหมายอาญาหลวง กำหนดให้เจ้าเมืองปกครองราษฎรด้วยความเป็นธรรม เช่น เจ้าเมืองที่ทำให้ราษฎรไม่อยู่เย็นเป็นสุข เข้าข้างอริราชศัตรู มิได้ทำตามพระราชโองการ ต้องโดนลงโทษสถานหนัก เช่น ฟันคอ ริบเรือน บุตรภรรยาตกและทรัพย์สินตกเป็นของหลวงที่เรียกว่าริบราชบาตรหรือถอดออกจากราชการแล้วให้เป็นตะพุ่นหญ้าช้าง หรือให้แห่ตระเวนแล้วเสียบประจาน

กำหนดโทษเกี่ยวกับข้าราชการที่กดขี่ราษฎรไว้อย่างรุนแรง เช่น ริบราชบาตรแล้วให้เป็นตะพุ่นหญ้าช้าง หรือตระเวนประจานแล้วขังไว้ 1-3 เดือน หรือให้ประหารชีวิตด้วยการฟันคอริบเรือน หรือ ให้ปรับไหม 2 หรือ 4 เท่า

กำหนดโทษเกี่ยวกับการเบียดบังส่วยอากรโดยการกำหนดโทษสถานหนัก เช่น ฟันคอริบเรือน,ริบราชบาตรแล้วให้ไปเป็นตระพุ่นหญ้าช้าง,เฆี่ยนด้วยลวดหนัง 50 ที , ขังไว้หนึ่งเดือนแล้วถอดลงเป็นไพร่,ปรับไหม กำหนดโทษของการนำไพร่หลวงไปใช้ในประโยชน์ส่วนตัว เช่น ริบทรัพย์สินแล้วให้ไปเป็นตระพุ่นหญ้าช้าง,ปรับไหมหรือเฆี่ยนด้วยลดหนัง 25 ที

อ้างอิง : กฎหมายตราสามดวง เล่ม 4 , (กรุงเทพมหานคร: องค์การค้าของคุรุสภา, 2506) ,หน้า 58 -59.

พิจารณาจาก "อีจั่น อีนวล" ที่เกิดในสมัยรัชกาลที่ ๓ ที่มีเรื่องไปเกี่ยวข้องกับพระองค์เจ้าเกษร พระราชธิดาของกรมพระราชวังบวรมหาเสนานุรักษ์กับเจ้าจอมมารดาปิ่น

ลุวันจันทร์ แรม ๖ ค่ำ เดือน ๑ ปีขาลโทศก เวลายามเศษ ตรงกับ พ.ศ. ๒๓๗๓ พระบาทสมเด็จพระนั่งเกล้าเจ้าอยู่หัวทรงพิจารณาความ และมีพระราชบัญชาว่า

๑. ยกโทษให้อีจั่น อีนวล อีเลย ไม่ต้องประหารชีวิต แต่ถูกส่งไปเป็นตะพุ่นหญ้าช้าง

๒. เพิ่มโทษขุนจ่าเมืองในฐานะที่เป็นกรรมการที่ต้องรักษาหน้าที่ กลับไปประสมโรง จึงให้เพิ่มโทษให้ตะเวนบก ๓ วัน เรือ ๓ วัน และให้ส่งไปเป็นตะพุ่นหญ้าช้าง

๓. ยกโทษให้แต่ให้ภาคภัณฑ์ไว้ ได้แก่ เจ้าจอมมารดาปิ่น พระยาเพชรบุรี หลวงยุกกระบัตร หลวงปลัด

๔. ขำ เพียร เปี่ยม ข้าหลวง ให้เฆี่ยนเท่าเดิม แต่ไม่ต้องส่งไปเป็นวิเสท ให้นายเงินรับกลับไป (นายเงินก็คือ เจ้าจอมมารดาปิ่น)

๕. ผู้เกี่ยวข้องที่เหลือ เมื่อถูกเฆี่ยนแล้วให้ปล่อยตัวไป

เรื่องนี้ก็จบลงด้วยผู้ที่ทำผิดก็ถูกทำโทษไปตามระเบียบ และโทษนั้นก็มีทั้งเพิ่มและลดตามควรแก่กรณี ทั้งนี้แสดงให้เห็นถึงพระปรีชาสามารถ และพระมหากรุณาธิคุณอย่างใหญ่หลวงของพระบาทสมเด็จพระนั่งเกล้าเจ้าอยู่หัว

มีข้อควรชี้แจงเกี่ยวกับคำที่ใช้เรียกชื่อบุคคลในเหตุการณ์ ดังจะขอยกพระบรมราชาธิบายในรัชกาลที่ ๔ มาดังนี้

การที่จะใช้คำว่า "อี" เช่นเดียวกับคำว่า "อ้าย" คือ "ตัวแลลูกหมู่ไพร่หลวงมหันตโทษแลนักโทษที่ไม่มีบรรดาศักดิ์ และขาดบรรดาศักดิ์แล้ว แลตัว แลลูกหมู่ ทาส เชลยทั้งปวงมีคำนำหน้าชื่อว่า อ้าย หญิงเช่นผู้ชายที่มีคำนำหน้าชื่อว่า อ้าย ทั้งปวงนั้นย่อมมีคำหน้าชื่อว่า "อี" ทั้งสิ้น"๑๑

การใช้คำว่า "อำแดง" ใช้กับภรรยาข้าราชการที่ศักดินาต่ำกว่า ๔๐๐ ลงมา

ส่วนที่ไม่มีคำนำหน้าชื่อ ได้แก่ อนุภริยา ของข้าราชการที่ถือศักดินาตั้งแต่ ๑๐๐๐๐ ลงมาถึง ๔๐๐ หญิงที่เป็นบุตรข้าราชการที่มีบรรดาศักดิ์ และหญิงโสด

ที่มา : ศิลปวัฒนธรรม

บุคคลใน พ.ศ.2560 ที่ต้องรับโทษ ลงฑัณฑ์ ในเรือนจำ วังทวีวัฒนา

- พล.ต.อ.จุมพล มั่นหมาย(ยังไม่เสียชีวิต) อดีต รอง ผบ.ตร.

- พันจ่าอากาศเอกภพไตร นาถสุวรรณ(ยังไม่เสียชีวิต)

- มนตรี โสตางกูร (ยังไม่เสียชีวิต)

 " คุณหลุยส์ "  กรมวังผู้ใหญ่ของอดีต พระวรชายา  และอดีตกรรมการบอร์ดการปิโตรเลียมแห่งประเทศไทย หรือ ปตท

- พันโทกฤษณพล โภชนดา ผบ.ป.พัน12รอ  

รายล่าสุด (ข่าวไม่กรองว่า ถูกซ่อมที่นี่หรือไม่)  แต่เสียชีวิตแล้ว...